Waarom jij vastzit — en hoe je loskomt (zonder dat ik het allemaal hoef uit te leggen)
Door Mark Paasman
Er is iets wat niemand je vertelt.
Niet in schoolboeken. Niet in therapie. Niet in de yogales.
Zelfs niet in die boeken over zelfontwikkeling die je stiekem niet hebt uitgelezen.
En toch voel je het.
Elke ochtend als je opstaat.
Elke keer als je in die herhalende gedachte belandt.
Elke keer als je denkt: “Waarom gebeurt dit nou weer?”
Je zit vast.
In iets wat geen naam heeft.
Niet echt.
Het is geen burn-out. Geen trauma. Geen ‘mindsetprobleem’.
Het is een onzichtbare jas die je al zo lang draagt,
dat je niet meer weet wie je was zonder.
De jas heeft vele namen:
• Overleven
• Aangepast gedrag
• Slim zijn
• Je schuldig voelen
• Altijd sterk moeten zijn
• Alles willen begrijpen
• Controle
En de ergste: “Ik ben nu eenmaal zo.”
Nee.
Dat ben je niet.
Je bent vast komen te zitten in een verhaal dat niet van jou is.
Een script dat generaties oud is.
Een printplaat die keer op keer hetzelfde afspeelt.
En je hebt het zó vaak gehoord in je hoofd —
dat je bent gaan denken dat die stem van jou is.
Maar dat is ‘m niet.
De waarheid?
Zolang je die stem niet leert onderscheiden van wie jij werkelijk bent,
verlaat je de gevangenis nooit.
Dan blijft het bij symptoombestrijding, bij discipline, bij motivatie, bij even volhouden —
om dan weer terug te vallen.
Je hoeft niet nóg meer te leren.
Je hoeft niet nóg dieper te analyseren.
Je hoeft zelfs niet te snappen waar het ooit fout is gegaan.
Je hoeft alleen maar te leren luisteren.
Niet naar de buitenwereld. Niet naar het ego dat altijd wat te melden heeft.
Maar naar die ene stem.
De stille.
De kalme.
De ware.
Die stem is geen gedachte.
Geen overdenking.
Geen trucje.
Het is de wegwijzer naar vrijheid.
En ja, ik weet hoe het voelt om vast te zitten.
Ik heb het overleefd. Letterlijk. Meerdere keren.
Ik heb alles verloren — en daarna alles ontdekt.
En wat ik vond was geen quick fix.
Geen cursus van twaalf weken.
Geen trucje om je beter te voelen.
Wat ik vond…
was mezelf.
Daar diep onder alle lagen, onder de pijn, onder de ruis.
En ik leerde dat loskomen niet begint met snappen, maar met voelen.
Niet met presteren, maar met herinneren.
Als jij dit leest en iets in jou zegt:
“Shit, hij heeft het over mij,”
dan is het misschien tijd.
Niet om te vechten.
Niet om jezelf te fixen.
Maar om stil te worden.
En terug te keren naar de enige plek waar jouw vrijheid ooit is begonnen:
jouw ware stem.
Ik help je ernaartoe.
Niet als goeroe. Niet als therapeut. Niet als coach.
Maar als gids die het pad al gelopen heeft.
⸻
Mark Paasman
Trauma-transformatie strateeg
Help je mee anderen te inspireren?
Deel dit bericht of kom in contact als je vragen hebt.
Deel dit verhaal met anderen
