“Voor mij? Maar ik heb toch helemaal geen PTSS? Ben alleen maar een beetje overspannen.

We schrijven mei 2022 als ik Mark voor het eerst ontmoet op een tuinfeest van vrienden (familie van Mark). Zij hadden me al eens verteld over zijn methodiek. Hier sloeg ik wel op aan, want “hé, dat kan wel eens iets zijn voor één van ‘mijn’ jongens op het werk” was mijn eerste gedachte. Hij was gediagnosticeerd met PTSS en was een verloren hoopje mens. 

In het gesprek met Mark op dit tuinfeestje, vertelde ik hem dat ikzelf inmiddels ruim een jaar met een burn-out thuis zat, deels aan het re-integreren was, en een maand daarvoor had besloten dat ik bij dat bedrijf niet meer beter zou worden. Ik was de politieke spelletjes zat, voelde me niet gezien/gehoord/gewaardeerd, en na de zoveelste dolk in mijn rug was ik helemaal op. Voelde me nutteloos, minderwaardig, onbelangrijk en leeg. 

En hoewel ik toen in de nadagen van mijn dienstverband zat, wilde ik persé dit traject regelen voor mijn collega. Gelukkig is me dit gelukt en hij heeft het traject bij MPA inmiddels succesvol doorlopen. 

Maar zelf zat ik nog steeds in een diep dal. Totdat Mark mij verzekerde dat dit traject ook voor mij de oplossing zou kunnen zijn. “Voor mij? Maar ik heb toch helemaal geen PTSS? Ben alleen maar een beetje overspannen. Zo erg is het bij mij allemaal toch niet?”.

 Maar toch bleven zijn woorden rondspoken in mijn hoofd. Toen ik uiteindelijk 30 juni mijn laatste werkdag had en een opleidingsbudget meekreeg, heb ik besloten dit te investeren in dit traject. Want ook al had ik de ballen gehad om uit die slangkuil te stappen, de slangkuil zat nog steeds in mij. En daar moest verandering in komen, want zo wilde en kon ik niet verder. 

En zo begon, aan de keukentafel van Mark en Daniëlle in Zwijndrecht, het avontuur. Geen duur kantoor, uiterlijke schijn of ingewikkeld gewauwel, maar ménsen met een passie en een missie. Daar voelde ik meteen de warmte en aanmoediging om mezelf uit te spreken. Een instant gevoel van eerlijk, oprecht en zuiver. En natuurlijk vooral: positief, dankbaar, vol vertrouwen! 

Alleen al zijn duidelijke uitleg over termen die we dagelijks continu gebruiken, maar waaraan iedereen een andere betekenis hangt, is zo verhelderend. Ohhh, is EGO dat saboterende stemmetje? Betekent EMOTIE eigenlijk dát? Aha, je MIND is dus ‘gewoon’ je VERSTAND? En als je dan allebei dezelfde taal spreekt, gaat er een wereld aan informatie voor je open. 

Eerlijk is eerlijk, het heeft even geduurd voordat ik de methodiek kon omarmen en implementeren. Ik was er namelijk zó stellig van overtuigd dat het bij mij allemaal wel meeviel, dat het bij mij niet zou werken, dat ik het eigenlijk niet waard was en nog meer van die riedeltjes die EGO op me afvuurde. 

De eerste sessies stonden voor mij meer in het teken van de theorie leren dan van de methodiek toepassen en ondervinden, maar daar is gelukkig verandering in gekomen.

Tijdens mijn laatste sessie is echt het kwartje gevallen. Pfffff… en wat voelt dat goed! Hier kwam ineens de noodzaak binnen om het te gaan doén! Nog steeds heeft mijn EGO een grote muil, maar ik herken hem, wijs hem terecht en ga door met wat IK wil. Ik leer weer op mezelf te vertrouwen, in mezelf te geloven, praat met mezelf en ben mijn faalangst aan het overwinnen. En dat allemaal dankzij Mark… Wat een geschenk is deze man! 

Afgelopen week zag ik een film op Netflix van/over Tony Robbins. Weet niet of je hem kent of niet, maar kijk er maar eens naar en besef: wij hebben in Nederland onze eigen Tony Robbins, en zijn naam is Mark Paasman!

* * * * * * * * * * * *